หนังสือ 'กษัตริย์จากต่างแดน: อำนาจ ปรัมปรา และอาณานิคม' (ปกอ่อน)

บทความที่รวบรวมแปลอยู่ในหนังสือเล่มนี้ เป็นผลพวงจากการตั้งต้นของนักวิชาการโลกมาเลย์ศึกษากลุ่มหนึ่ง ซึ่งประกอบไปด้วยนักประวัติศาสตร์และนักมานุษยวิทยา ร่วมกันจัดการประชุมเชิงปฏิบัติการขึ้น ณ สถาบันเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และแคริบเบียนศึกษาแห่งราชอาณาจักรเนเธอร์แลนด์ (KITLV) สาขาจาการ์ตา ระหว่างวันที่ 5-7 มิถุนายน ปี 2006 ในหัวข้อ กษัตริย์ต่างแดนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และที่อื่นๆ (Stranger-Kings in Southeast Asia and elsewhere) 
          ในการประชุมเชิงปฏิบัติการครั้งนั้นมีการเชิญมาร์แชล ซาห์ลินส์ (Marshall Sahlins) มาเป็นผู้แสดงปาฐกถานำ ซึ่งเขาได้เชื่อมโยงมโนทัศน์เรื่องกษัตริย์ต่างแดน (Stranger-kings) ที่เขาศึกษาในกรณีโอเชียเนีย ขยายไปสู่บริเวณอื่นๆ ของโลกไม่ว่าจะเป็นอะเมซอเนีย สวาซิแลนด์และหลายส่วนของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
          ผู้แสดงปาฐกถาอีกคนหนึ่งคือ ฟิลิปเป เฟอร์นานเดซ-อาร์เมสโต (Felipe Fernández-Armesto) ก็ได้บรรยายถึงมโนทัศน์นี้ในกรณียุโรปและทวีปอเมริกา ผลจากการประชุมเชิงปฏิบัติการครั้งนั้น รวบรวมเป็นฉบับพิเศษของวารสารวิชาการ Indonesia and the Malay World ในปี 2008 ปาฐกถาของซาห์ลินส์ในวารสารฉบับพิเศษดังกล่าว ปรากฏในรูปฉบับแปลในหนังสือเล่มนี้ด้วย

 บุลคลคนหนึ่งที่เป็นหลักของการจัดงานคือเดวิด เฮนลีย์  (David Henley) ซึ่งเขาร่วมกับเอียน คอลเวล (Ian Caldwell) ในการรวบรวมบทความจากการสัมมานาเชิงปฏิบัติการครั้งนั้นเป็นฉบับพิเศษของวารสาร
             พวกเขาสรุปรวมจุดยืนทางทฤษฎีซึ่งไม่ลงรอยกัน สองด้านในกลุ่มผู้ที่อภิปรายเรื่องกษัตริย์จากต่างแดน โดยจุดยืนอันไม่ลงรอยกันนี้มีในสองระดับที่มุ่งไปสู่การศึกษาเรื่องวัฒนธรรม ในระดับหนึ่งคือระหว่างผู้มองว่าพฤติกรรมของมนุษย์ถูกกำหนดโดยการให้ความหมายกับสัญลักษณ์และความคิดกันระหว่างกลุ่ม ผู้ที่มองว่าพฤติกรรมมนุษย์มาจากการคิดทางเหตุผลและกำหนดโดยฐานทางสัมฤทธิผลนี้
            เฮนลีย์ และ คอลเวล ชี้ชวนให้เราระลึกถึงวิวาทะ “writing against culture” ในช่วงทศวรรษที่ 1960 ระหว่างผู้ยืนยันว่าวัฒนธรรมเป็นสิ่งกำหนด (culturalist) และผู้สมาทานเหตุผล (rationalist)

ความไม่ลงรอยกันในระดับต่อมา ซึ่งเป็นความเห็นต่างอันรุกเร้าและท้าทายอย่างยิ่ง คือ การพยายามหาคำตอบจากคำถามว่า สังคมก่อนอาณานิคมนั้น โดยเนื้อแท้แล้วเป็นสังคมที่รุนแรง หรือเป็นสังคมอันสันติสุขกันแน่ ผู้ที่มองเป็นแนวทางแรกยึดถือตามแนวทางโธมัส ฮอบส์ (Thomas Hobbs) ส่วนผู้ที่มองในแนวทางหลังยึดถือตามฌอง ฌาค รุสโซ (Jean- Jacques Rousseau)

สังคมก่อนอาณานิคม หรือสังคมชนเผ่าไร้รัฐที่ว่านี้ จัดการความขัดแย้งภายในสังคมอย่างไรก่อนการเข้ามาของโลกตะวันตก และการแทรกแซงเข้ามาของมหาอำนาจตะวันตกนี้ได้เป็นเหตุของความรุนแรงอันต่อเนื่องยาวนานหลังอาณานิคมต่อมา ทว่าในทางกลับกัน ได้ทำให้ความรุนแรงขัดแย้งนั้นลดลงได้ด้วยการมีอำนาจจากภายนอกที่ไม่ได้อยู่เกาะเกี่ยวข้างใดข้างหนึ่งเข้ามาทำให้ความขัดแย้งคลี่คลายไปในระยะหนึ่งๆ

เฮนลีย์และคอลเวล ทำการสำรวจจุดยืนของผู้เข้าร่วมประชุมเชิงปฏิบัติการในครั้งนั้น และตั้งข้อสังเกตว่า